We stappen uit het Nieuw Rotterdam Café. Voor het eerst sinds tijden horen we weer even tussen uitgaand Rotterdam. We laten het gefeest en gelach achter ons en lopen de nacht in terug naar de parkeergarage. Hand in hand lopen we de stille straten af en dan prijkt links opeens het grote blauwe logo van het Erasmus MC.
Kippenvel over mijn lijf, want wat een contrast vergeleken met 1,5 jaar geleden. Vanavond hebben we met vrienden gegeten die we juist op die plek hebben ontmoet. Op dat moment zaten we nog zo diep in de ellende met onze jongste dochter en nu voelt het heel tegenstrijdig om voor een leuke avond in Rotterdam te zijn.
Het is niet meer onze plek om bij het MC in de buurt te zijn. Een plek waar zoveel verdriet is en waar wij gelukkig niet meer horen. Wij hebben ons geluk weer terug. We kunnen nu gewoon, zonder er maar even over na te denken, de auto pakken en naar huis toe rijden. Onze meiden slapen een nachtje bij opa & oma. Zo normaal en vol vertrouwen is het leven weer geworden.
Hoe leuk de avond in Rotterdam ook was, toch krijgt het een beetje een nare bijsmaak. Het dochtertje van onze vrienden is weer opgenomen in het ziekenhuis. We hopen zo dat jullie ook het geluk weer terug krijgen.
Liefs, Ester
We leave the Nieuw Rotterdam Café. For the first in a long time we belong between all the party people in Rotterdam. We leave the party and laughter behind and walk into the dark and cold night. Hand in hand we walk down the quit streets and suddenly on the right there is this big Erasmus MC logo up in the sky. Goose bump all over my body; what an contradiction with 1,5 year ago.
Tonight we had dinner with friends that we have met there in the hospital. At that moment we were so deep in misery with our youngest daughter and now it feels such a contradiction that we are here to have a fun night in Rotterdam.
It is just not our place anymore to be near the MC. A place with so many sorrow, a place where we don’t belong. We have our happiness back. We continue our walk and we can just pick up the car and drive home without thinking twice. That’s how normal live nowadays is.
Despite how fun the night was, unfortunately it gets a bitter twist. The daughter of our friends has just been admitted into the hospital again. We hope you get your luck back either.
Love, Ester
